* niech *

niech zagrzmi i błyśnie
niebo niech zerwie się z uwięzi
i spadnie
z głowy mojej
serca mojego i brzucha
zawierucha przegoni niech
powietrza parność
człowieka marność
ozonem niech oczyści
korzyści przyniesie
wodą jasną z błękitu
niech
ja ciebie chrzczę
w imię niepojętego
i człowieka cielesnego
i ducha niepokonanego

30.07.2014r. z cyklu "Dni Dziwne", "Niech"

* bezdech *

bezdechu duszność
zapiera się kamieniem w brzucha splocie
powietrze
wzruszone do łez ucieka z wentylatora
chwilę potem oblepia skórę
rozgrzaną jedynego boga dobrodziejstwem
mięśni ból rozpływa się pomimo
w ciała przestrzeni
tysiącami wypustek dotyka wnętrza neuronów
rozkwitają
fraktali łąkami wywołując grymas na twarzy niechciany
uciska palcami powieki
malując obrazy rodem z nad-świetlnej

ta ucieczka się nie uda chociaż wciąga
dzieci słońca
uruchomiły wibracje przetrwania

tak trudno pisać bajki
gdy trzysta dusz odchodzi tak znienacka
a może to norma ?

18.07.2014r. z cyklu "Dni dziwne"

1985 - Edward Munch, Pocałunek; akwaforta, akwatinta i sucha igła; Muzeum Muncha, Oslo, Norwegia