... udało mi się na spacerze chwilę poczytać... i teraz już wiem, że to najważniejszy instrument w każdej orkiestrze... Słońce rozgrzewało zmrożone nie wiem czym duszę i ciało, a jesienny wiatr rozwiewał włosy, które jeszcze wczoraj były błyszczące... Maleństwa spały oddychając równo, a ja próbowałam czerpać ciepło, którego jakoś tak ostatnio było mi brak... Niby wszystko Dobrze, niby nie ma się czym Martwić, niby Spokój i Daję Sobie Radę, niby nie Samotnie, ale jednak coś Nie Tak... I tak od już kilku dobrych dni... Głód Rozdrażnienie Samotność Zmęczenie... Niebawem jednak wszystko miało wrócić do Normy... Muszę wychodzić Częściej... Muszę czytać Więcej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz