* tak wielu *

tak wielu
plecami się odwraca
nie mówiąc słowa

jednego
na uspokojenie
jak herbatka z jaśminu kwiatka

obiecanki
a głupiemu radość
cacanki, nie?

szkoda

czasami
poczekać trzeba
a wieczność - to za długo

dziękuję – dobrze...
jeszcze żyję
zarobiona jestem – później...

ale jak coś ważnego
to wiesz – jak w dym
uniesie i oknem odleci

ale nie zawsze

i po co tak
martwisz się
i ci to po co - ten strach

liczyć umiesz
na siebie licz
załóż stary łach

z niczego coś zrób
i uwierz
że to nie pułapka

traf taki !

szczęśliwa zdrapka
a tam serce
za duże od ludzkich trosk

stopię wosk
zbiorę suszki - na nowe ciuszki
będzie grosz

schowaj oczekiwania

zniknie
duszy o nich drżenie

o istnienie

tak wielu
plecami się odwraca
nie mówiąc słowa...

a w tym ja

z cyklu „Ludzkie losy” 17.11.2013r. (tytuł roboczy ale to się jeszcze okaże)

Dobrze, że mam gdzie usiąść... Poczekam ... :)...